آخــر ثــمــر آل پــیــمــبــر ز در آیــد            یکـروز اگر مـانـده به عـالـم خـبـر آید

با سـوز دل فـاطـمی اش فـاطـمه گـوید            کی منـتـقـم خـون حـسیـن از سـفـر آید

ما سوز دل خویش به وقت سحر آریم            چون رایـحـۀ فـاطـمی اَت در سحـر آید

ای عطر گل یاس تمنّای تو سهل است            بر خاک قـدم های تو عاشق به سـر آید

در راه رسیدن به تو ای یوسف زهـرا            این خون دل ماست که از چـشم تر آید

این اشک بصر نیست که از دیده روان است            از درد غـریـبـیِ تـو خـونِ جـگــر آیـد

ای مـنـتـقـم آل عـلـی کـعـبه مهـیّـاست            بـردار ز رخ پـرده که بـا تو ظـفـر آید

داریــم امــیــد تــو امــیـــد دل اربــاب            دانـیـم که هـجـران تو آخــر بـسـر آیـد

این مژده فقط سهم دل منتـظـران است            آیـد خـبــر ای اهــل ولا مـنـتَـظَـر آیــد

یک کرب و بلا با تو بیاَرزد به همه عمر            بـازآ که سـپـاهـت به رکـاب تو در آید